Kościół Chrześcijan Baptystów to wspólnota ludzi, którzy:

  • doświadczyli nowych duchowych narodzin pod wpływem działania Ducha Bożego,
  • uważają, że Pismo Święte jest ważniejsze niż autorytet Kościoła,
  •  zwiastują Dobrą Nowinę o tym, że dzięki śmierci Pana Jezusa Chrystusa, Bóg chce zbawić każdego człowieka oraz że każdemu człowiekowi daje możliwość życia według prostej prawdy Ewangelii.

Jako baptyści nie lubimy słowa religia. Nowy Testament przekonuje nas bowiem, że chrześcijaństwo to nie religia obok innych religii, lecz życie Chrystusa w człowieku i życie człowieka w Chrystusie, to całkowicie nowa jakość życia. Niektórzy robią z chrześcijaństwa religię, ale wtedy to już tylko chrześcijanizm.

Narodzenie z Ducha Świętego –  to konkretne przeżycie, którego istotą jest wszczepienie Ducha Świętego w istotę człowieka. Pismo Święte jest dla nas normą wszelkich norm. O tym, jakie księgi wchodzą w jego skład, nie Kościół zadecydował; on jedynie rozpoznał i uznał spoczywające na nich znamię natchnienia.

Zbawionym może być każdy. Istotą zbawienia, które przeżywamy już tu, na ziemi, a nie dopiero po śmierci, jest Duch Święty w człowieku, jak to określił Apostoł Paweł: Z Chrystusem jestem ukrzyżowany, żyję więc już nie ja, żyje we mnie Chrystus (List do Galacjan 2,20).

Kościół Baptystyczny jest Kościołem chrześcijańskim

Powstał na przełomie XVI i XVII wieku jako jeden z nurtów Reformacji. Na świecie skupia ponad 100 milionów osób. Baptystami było i jest wielu innych wybitnych mężów stanu, pisarzy, naukowców i przemysłowców. W Polsce Kościół Chrześcijan Baptystów działa od około 150 lat.  W Inowrocławiu pierwszy zbór został założony w 1885 roku i działał do II wojny światowej. Po 80 letniej przerwie 13 grudnia 2017 roku, reaktywowano Zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów w Inowrocławiu przy ul. Farnej 9, ( Zbór Centrum Chrześcijańskie „Droga”, wszedł w strukturę KChB w RP).

Skąd nazwa „baptyści”?

Jest to nawiązanie do chrztu w takiej formie, w jakiej poznajemy go w Nowym Testamencie – baptizo, znaczy: chrzczę przez zanurzenie.
W historii nazwa ta pojawiła się po raz pierwszy w XVII w. w Anglii i stanowiła coś w rodzaju przezwiska: chrzczeńcy. Z biegiem czasu nazwa ta upowszechniła się jako identyfikująca cały kościół.                                                                      Sami członkowie ruchu w opublikowanym również w Anglii wyznaniu wiary wyjaśniali, że nie pasuje do nich nazwa anabaptyści, i że lepiej odpowiadałoby określenie: chrześcijanie, którzy chrzczą po uwierzeniu.